Of all things Indian

Imagine a foreigner wants to relocate to India. What lessons can you give him? The below might come in handy. 

How do you drive in India? You are driving your car and you see an auto in the front flashing the right indicator. What do you do? There is a 90% chance that the Auto is going straight and 8% chance that the Auto is going to take a left. Don’t worry about the remaining 2%. Overtake that Auto on the right.

What if the Auto actually turns right? Don’t worry. You hit that Auto. Park your car and argue with the Autodriver asking him/her why he took the right turn.

You are going in your car, and you see a minor accident happen in front of you. A car has hit some other car. What do you do? You stop your car and join the 50 odd people who have gathered to watch what happened. Don’t worry about doing anything. Just watch till you get bored. Once you get bored, just tell some one to call the police and someone else to call the ambulance. But the important thing is, don’t do anything. Don’t worry about any pressing office commitments. They will be there everyday.

Now you have reached the office and take the lift. What do you do? You stare at the other people around you. Be comfortable with other people staring at you as well.

Now you go on a family vacation. Assume that a family of 6 goes on a vacation and you take the train. What do you do? First thing is, pack everything that you have at your home as if you are going to shift houses. Then the important thing. Pack your lunch, dinner, next day’s breakfast, lunch and dinner. You reach the railway station and the train arrives. Get in and occupy the first available bay on the train. The train usually has seats of 8. You stuff all your luggages under the seat and lock them. Don’t leave a space for anything else or anyone else to put their stuff in. Next, the important thing – you ask whoever has reserved that seat to go and occupy the seats that were allotted to you. In some cases, the seats may be in some other compartment which are located 0.5 KMs away. Don’t worry about it. The important thing is for the family to stay together.

When the TTE/ticket collector comes, tell him/her all the adjustments that you have made so that he/she gets confused enough that he/she doesn’t check your tickets.

Next – you go to a marriage – what do you do? Go for shopping first. Get a Sherwani or a pyjama kurtha  and wear that just to blend in. Don’t worry about all the Indians who are in western outfits. The important thing is for a foreigner to look Indian in a marriage.  Go meet all the 3,000 people who have come for the wedding and shake hands with them.

 (to be continued)

My London Trip

I lived my dream 20 days back. It all started with a blogging competition that was announced on my company portal In April. The opportunity - the winner (or rather 12 winners) gets (get) a chance to go watch the London Olympics. I wrote a blog and forgot all about it till the preliminary results were announced. I was one of the 70 people short listed. The final result was to be announced two days later and I waited with bated breath. And when the moment came, it came in front of 500 people in the cafeteria and it was one I would cherish for my life. watch the video to know more :). I am planning to write a tour diary in my upcoming blogs about my visit to London and the whole experience of watching the Olympics.

என் நண்பனின் காதல்கள் (பாகம் 1)

நம்ம ஃப்ரெண்ட்ஸ் இருக்கானுங்களே, ரொம்ப நல்லவனுங்க (வடிவேலு பாணியிலே படிக்கவும்). சும்மா இருக்கறவனுங்களை சொறிஞ்சு உடறதே அவனுங்க வேலை. "டேய் அந்த பொண்ணு உன்னையே பாக்கிறாடானு ஆரம்பிப்பானுங்க. கொஞ்சம் கொஞ்சமா நம்மளும் ஏதாச்சும் பண்ணி அந்த பொண்ணும் நம்பளை பார்க்கும்போது, " டேய் அவ பஜாரிடா, அவள வேற ஒருத்தன் கூட பார்த்தேன்னு சொல்வானுங்க. நான் பார்த்த அந்த மாதிரி கதைங்களைத்தான் நான் இப்போ சொல்லப் போறேன். மக்களே, நல்லா கவனிங்க, நான் பார்த்த கதைங்கதான். என் கதை இல்லே.

ஃப்ரெண்ட் பேர் குமாருன்னு வெச்சுக்கலாம். குமார் ஏழாவது படிக்கறப்போ (ஆமாம், ஏழாவது) அவனுக்கு ஃபர்ஸ்ட் காதல் வந்துது. அவன் க்ளாஸ்லேயெ கொஞ்சம் வெள்ளையா இருந்த சுள்ளான் மேல அவனுக்கு ஒரு கண்ணு. என்னா ப்ராப்ளம்னா, பாய்ஸ் ஹரிணி மாதிரி, எல்லாப் பயலுவளுக்கும் அவ மேலேயெ கண்ணு. ஆனாலும், நம்ப குமாருக்கு நம்பிக்கை இருந்த்து. ஏன்னா, க்ளாஸ்லேயெ நல்லா படிக்கறது அவந்தான். அந்த பொண்ணுக்கும் இவன் மேலெ ஒரு கண்ணு. அதுக்கேத்தா மாதிரி, நம்ப ஃப்ரெண்ட்ஸுங்களும், இவனை ஏத்தி விட்டானுங்க. "டேய் அவ உன்னை பத்தித்தான் பேசறாளாம், என்னோட ஆளு சொன்னா", இது கட்டையன். அவன் பொண்ணுங்களை பாத்தாலே, வெலவெலத்து போய், நின்னுடுவான். பொண்ணுங்களும், அவன பாத்தா காத தூரம் ஓடுவாளுங்க. ஆனாலும், அவனுக்கு ஒரு ஆளு இருக்குன்றதையும், அவ, இவன் ஆளைப்பத்தி சொன்னாங்கறதையும் நம்பினான். நல்லத யாரு சொன்னாலும், நாம நம்பித்தானே ஆகணும். இதுலெ நீங்க ஒண்ணு கவனிக்கணும். நம்ப‌ குமாரு, அந்த பொண்ணுக்கிட்டே இது வரைக்கும் பேசினதேயில்லெ. அதுவும் நடந்துச்சு. ஒரு சுபயோக சுபதினத்திலே, அந்த பொண்ணு, இவன் கிட்டே வந்து, டைம் என்னானு, கேட்டுச்சு. அந்த ஸ்கூல்லேயே, வாட்ச் கட்டின பல்லு புடுங்கி அவந்தான். அவன் டைமை சொல்ல, அது அப்படியே டெவலப் ஆகி கொஞ்சம் கொஞ்சமா வளர ஆரம்பிச்சது. ஒண்ணும் பெரிய பேச்சில்லை. இந்தியா பாகிஸ்தான் பேச்சுவார்த்தை மாதிரி ஒண்ணு ரெண்டு வார்த்தைகள்."என்ன, எப்படியிருக்கே" மாதிரி மணிரத்னம் பட டயலாக்ஸ்தான். அதுக்கே எஸ். ஏ. ராஜ்குமாரெல்லாம் வேலை வெட்டிய உட்டுட்டு இவன் மனசுலே வந்து லல்லல்லா வாசிச்சுட்டுப் போனாரு.நம்ப பசங்களுக்குத்தான் அது பொறுக்காதே. கடைசிலே, இவன் கதை விக்ரமன் பட உப்புமா மாதிரி ஆனது தான் மிச்சம் (அதாவது, ஒரு படத்திலே, தேவயானி ஒரு ஒலக மகா டிஷ் பண்ணுவாங்களே அது மாதிரி, உதிர்ந்து போச்சு). காரணம்லாம் பெரிசா ஒண்ணுமில்ல. இவன் இந்த பொண்ணுக்கிட்டே க்ளோஸா (அதே ஒண்ணு ரெண்டு வார்த்ததான் எங்க வில்லேஜ்லே க்ளோஸ்) பழகறது புடிக்காமே, ஒருத்தன் போய் இவன் க்ளாஸ் டீச்சர் கிட்டே போட்டு விட, அவங்களும், என்ன ஏதுன்னு விசாரிக்காம, அந்த பொண்ண கூப்பிட்டு திட்டி விட, அந்த பொண்ணு அழுதுக்கிட்டே, இவன திரும்பிப் பார்க்காம, போயிடிச்சு. அப்புறம் என்னா பண்றது. குமாரு, வராத தாடியெ சொறிஞ்சிக்கிட்டே, அடுத்த காதலுக்காக வெய்ட் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டான். அதுவும் வந்துச்சு. (தொடரும்)

பேண்ட்டு

"டேய் இந்த ஹாலிடேல பேண்ட்டு வாங்கிபுடணும்டா", கதிரு சொல்ல, சுகுமாரு அதை ஆமோதிப்பது போல தலையாட்டினான். கதிரு, அவிழ்ந்து விழும், தன்னோட அரைடவுசரை சரி செஞ்சுக்கிட்டே, தாவக்கட்டையிலே கை வெச்சுக்கிட்டு யோசிச்சான். சுகுமாருவுக்கும், ஒரே யோசனைதான். இந்த பேண்ட்டு இல்லாம, க்ளாஸ்லே அடி வாங்க முடியலே. இந்த அஞ்சாப்பு வாத்திக்கெல்லாம், பசங்களோட கால பாத்தாலெ எப்படியிருக்குமோ. எப்ப அடிக்கறதுன்னாலும், தொடைக்கு கீழேயே அடிச்சு அடிச்சு ரணகளம் ஆக்கி வெச்சுடுவாங்க. இந்த பொண்டுங்க வேற, களுக் களுக்னு சிரிச்சு தொலைவாளுக. கதிரும், சுகுமாரும் அதுக்குன்னே பேண்ட்டு வாங்கற‌துக்கு ப்ளான் பண்ணினான்ங்க. அதை தவிற பேண்ட்டு வாங்கிறதுக்கு, இன்னும் நெறைய காரணமும் இருந்துது. பக்கத்து வீட்டு முள் வேலி ஏறி குதிச்சு மாங்கா பறிக்கும் போது முள்ளு தொடைலே குத்தாம இருக்கிறதுக்கும், சைக்கிள் குரங்கு பெடல் ஓட்டையிலே டவுசரால மானம் போகாம இருக்கிறதுக்கும், இந்த பேண்ட்டு ரொம்ப அவசியமா பட்டுது. ஆனா, அதை எப்படி வாங்கிறதுன்னு தான் தெரியலே. அப்பா, பத்தாம்ப்பு போகும் போதுதான் வாங்கிதருவேன்னு சொல்லிட்டாரு. வருஷா வருஷம் கேட்டாலும் இதே பதிலத்தான் சொன்னாரு. அதான், இவனுங்க ரெண்டு பேரும், கொளத்தாங்கரைலே உக்காந்து யோசிச்சானுங்க. சுகுமாருதான் சொன்னான் "டேய், இப்படி செய்ஞ்சா எப்படி, மண்டையன்ட்டே கேப்போம்". மண்டையன் பிஞ்சிலேயே பழுத்தது. இவனுங்களை விட ரெண்டு வயசு பெரியவன். அவனோட நெஜ பேரு என்னன்னு யாருக்குமே தெரியாது. மண்டை குருவிக்கூடு மாதிரி இருக்கும். யாருக்கு தெரியும். அதிலே ரெண்டு குருவி இருந்தாக் கூட இருக்கலாம். அந்தளவுக்கு சிக்கு பிடிச்சு இருக்கும். அந்த ஊரிலேயே, நாலாப்புலேயே பேண்ட்டு போட்டவன் அவன் தான். அதான் சுகுமாரு அவன்கிட்டே கேக்கலாம்னு சொன்னான். கதிருக்கும் அதுதான் சரின்னு பட்டுச்சு. அவன் என்ன செஞ்சு பேண்ட்டு வாங்கினான்னு தெரிஞ்சிதுன்னா, அதேயே யூஸ் பண்ணி நம்ப அப்பாக்கிட்டே வாங்கிடலாம்னு அவன் யோசிச்சான். ரெண்டு பேரும் மண்டையன் வீட்டுக்கு ஓடினானுங்க. மண்டையன் அப்போதான் எங்கேயோ கிளம்பிட்டிருந்தான். "மண்டையா, மண்டையா," சுகுமாரு தான் கூப்பிட்டான். மண்டையன் திரும்பிப்பார்த்தான். "டேய், இந்தாடா கமர்கட்டு நில்லுடா". அவன்கிட்டே லஞ்சம் குடுத்தாதான் வேலை நடக்கும். மண்டையன் கேட்டான் "என்னாடா வேணும் ஒங்களுக்கு"? "டேய் நீ எப்படிடா நாலாப்புலேயே பேண்ட்டு வாங்கினே, உங்கப்பாட்டே என்னாடா சொல்லி வாங்கினே? எங்களுக்கும் கொஞ்சம் சொல்டா". மண்டையன் யோசிச்சான். "நான் சொல்ல மாட்டேன்", நான் சொல்ல மாட்டேன்னு" சீன் போட்டான். அஞ்சு கமர்கட்டும், ஆறு சாக்லேட்டும் உள்ளே போன பொறவுதான் வாயையே தொறந்தான். டேய் யார்ட்டேயும் சொல்ல கூடாது தெரியுதான்னு கேட்டு ரெண்டு பேர்ட்டயும் சத்தியம் வாங்கிட்டுத்தான் ஆரம்பிச்சான். "அது ஒண்ணுமில்லேடா, ஒரு நா ஸ்கூல் உட்டு வரும்போ, எங்கப்பா மஹாலட்சுமி அக்கா ஊட்டுக்கு அரிசி வாங்கி போடறத பார்த்தேன். நான் பார்த்தத அவரும் பாத்திட்டாரு. ஒடனே என்னை கூப்ட்டு இத அம்மாட்டெ சொல்லாத, ஒனக்கு என்னா வேணா வாங்கித்தரேன்னு சொன்னாரு. நா பேண்ட்டு வாங்கிகிட்டேன்". மஹாலட்சுமி அக்கா ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமா தங்கியிருக்கு. அக்காவோட புருஷன் மிலிட்டரிலே இருக்கான்னு சொல்வாங்க. கதிருக்கு ஒண்ணும் புரியலே. "நானுந்தான்டா அக்காவுக்கு அரிசி வாங்கி கொடுத்திருக்கேன், அதனாலே பேண்ட்டு கெடைக்குமா என்ன?". மண்டையன் ரெண்டு பேரையும் என்னமோ புழுவப்பாக்கிறா மாதிரி பார்த்தான். நான் சொல்றத சொல்லிபுட்டேன், இனிமே ஒங்க இஷ்டம்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டான். சுகுமாருதான் சொன்னான், "டேய், நீ போய் ஒங்கப்பா அரிசி வாங்க போவும்போது போய் பாரு, நானும் போயி பாக்கிறேன்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டான். கதிரு வீட்டுக்கு போனான். அவன் அப்பா எங்கேயோ கெளம்பினாரு. "அப்பா எங்கேப்பா போற", "அரிசி வாங்க போறேன்டா". கதிருக்கு தலை கால் புரியலெ. "அப்பா, மஹாலட்சுமி அக்கா வீட்டுக்குத்தானே அரிசி குடுக்கப்போறேன்னு" கேட்டதுதான், அவன் அம்மா உள்ளேர்ந்து ஓடி வந்தா, "என்னாயா சொல்றான் பையன்னு கேட்டு அவன் அப்பனை ரெண்டு சாத்து சாத்துனா. கதிரோட அப்பன் அவன பாத்துகிட்டே தன்னோட பெல்ட்டை உருவினான். கதிருக்கு அந்த வருஷமும் பேண்ட்டு கெடைக்காதுன்னு புரிஞ்சு போச்சு.

Pteromerhanophobia

Not sure how to call this. I would have called it flightophobia, but the english language for whatever reason has decided to call it Pteromerhanophobia  (not even sure how to pronounce it) or aerophobia. It’s the fear of flights. I used to look forward to flight travel. But it changed during my trip back from Romania. My first flight from Bucharest to Vienna was uneventful. Vienna to Delhi was a 9 hour flight and it changed my outlook for flight travel. Within the first 45 mins of being in the air we went through a violent turbulence and the flight dropped suddenly (not sure how many feet). The people inside started to panic and the cries of “whats happening” started doing the rounds. This went on for 3 mins before the flight was under control. I don’t know how to explain that feeling. I was scared, but was clinging on to my seat as if it will save me. And I realized that the people inside with their hysteric reactions made me more nervous than the actual turbulence itself. All this while though, my neighbor was unflinching. I looked at him and he said, “Don’t worry, Lord Krishna is there”. I  thought to myself, “yes, I might see him soon J”. After that experience, whenever I had to travel in flight, I became nervous throughout the journey. I recently found out that even my son doesn’t like it. We had to travel last week to Chennai and he was all looking forward to travelling in flight. But, immediately after takeoff, he started saying “Daddy, I am scared, all the buildings are on the ground and we are up”. How can I tell him that I myself was very scared? I tried to put a brave front though and tried to calm him down. I have read a lot about turbulence and I know that it is not unsafe. But when I actually go through one, I have a feeling of not being in control and that leads to anxiety. Hopefully, I will be comfortable one day.

Two days after the travel, my son asked me “Daddy, you said the Gods are there on the sky, but you didn’t show anyone when we were on that flight"J. 

மானாட மயிலாட ஜட்ஜஸ் நமிதா, கலா & குஷ்பு, உண்மையிலே ஜட்ஜஸாக இருந்தால்?

டிபென்ஸ் லாயர்: கனத்த கோர்ட்டார், சாரி,கனம் கோர்ட்டார் அவர்களே, ஜாக்கெட் மேடம் அவர்களே, அக்கா அவர்களே
ப்ராசிக்கியூஷன்: (தனக்குள்ளே), இவன் சொல்லி முடிக்கிறதுக்குள்ளே டைமே முடிஞ்சிடும்.
டிபென்ஸ்: இந்த கொலைக்கும், என் கட்சிக்காரருக்கும் எந்த சம்மந்தமுமில்லை. கொலை நடந்தப்பொ, அவரு அவர் மனைவி கூடத்தான் இருந்தார்.
ப்ராசிக்கியூஷன்: யோவ்,கொலையானதே, அவரு வொய்ப் தான்.
நமீதா: ப்ராசிக்கியூஷன் மச்சான், நீ ஏன் இப்படி பேசுது?, உங்க டர்ன் வரும்போது மட்டும் பேசு மச்சான்
ப்ராசிக்கியூஷன் : (தனக்குள்ளே), அப்படியே பேசிட்டாலும்.
டிபென்ஸ்: சாரி கோர்ட்டார் அவர்களே, கொஞ்சம், டங்க் ஸ்லிப் ஆயிடிச்சு,என் கட்சிக்காரர், கொலை செய்யவில்லை.
ப்ராசிக்கியூஷன்: மேடம், இது அவரோட கை ரேகை படிஞ்ச கத்தி, பக்கத்து வீட்ல ரெண்டு பேர் பார்த்திருக்காங்க
நமீதா: என்ன மச்சான் நீ இப்படி பண்ணுது, நெக்ஸ்ட் டைம், நல்லா ப்ராக்டீஸ் பண்ணி
நல்லா பண்ணனும் சரியா?
குற்றவாளி: சரிங்க மேடம்
ப்ராசிக்கியூஷன் : (என்ன கொடுமை டா இது?) மேடம், அப்படில்லாம், பண்ண முடியாது. குண்டு மேடம்,சாரி, குஷ்பு மேடம், நீங்க சொல்லுங்க‌
குஷ்பு: கிளி (கிழி) கிளின்னு கிளிச்சிட்டீங்க போங்க‌
ப்ராசிக்கியூஷன் : (ஆமாம், அவரு கிளி கிளின்னு கிளிச்சாரு, நீங்க, குரங்கு குரங்குன்னு உக்காந்துருக்கீங்க), மேடம், தீர்ப்பை சொல்லுங்க மேடம்
குஷ்பு:எட்டு மார்க் போடலாம், நெக்ஸ்ட் டைம், கரெக்டா பண்ணனும், சரியா
ப்ராசிக்கியூஷன் : அய்யோ மேடம், இது ஒண்ணும் டான்ஸ் ஷோ இல்ல, கலாக்கா, நீங்களாச்சும், ஒழுங்கா தீர்ப்பை சொல்லுங்க
கலா:(குற்றவாளியைப் பார்த்து), ஏண்டா இப்படி பண்ணினே, உன் மேல எவ்ளோ நம்பிக்கை வெச்சிருந்தேன், அந்த ராகவை பாரு, கால் உடைஞ்சாலும், எவ்ளோ அழகா, கொலை பண்ணிருக்கான். இந்த கோர்ட்ட நடத்த நான், எவ்ளோ கஷ்டப்படறேன் தெரியும்ல, இனிமே இப்படி பண்ணக்கூடாது, சரியா, ஒனக்கு இன்னொரு சான்ஸ் தரேன்
குற்றவாளி: (அழுது கொண்டே), சரிக்கா, ரொம்ப தேங்க்ஸ் கா
ப்ராசிக்கியூஷன்: அடேங்கொய்யால‌, இங்கே இருந்தா என‌க்கு பைத்திய‌ம் புடிச்சுடும் (ச‌ட்டையை கிழித்துக்கொண்டு ஓடுகிறார்)
நமீதா: நீ அடுத்த‌ டான்ஸ் சாரி, அடுத்த‌ கேஸை போடு ம‌ச்சான்

எண்ணச் சிதறல்

நதிகள் குளிக்கும் கடல் நீ
தீயை சுடும் குழம்பு நீ
பூக்கள் விரும்பும் பூவும் நீ
என்னுள் உள்ள நீயும் நீ
உன்னுள் உள்ள நானும் நீ
மொத்தத்தில்
என் சூரியன் நீ
உன்னை சுற்றும் பூமி நான்

Miscellaneous

The way my son handles kids makes me scary. Our neighbor has a two year old girl. And, he handles her like a toy. The other day he was trying to get her to turn to see something. He tried calling out. Then he put a hand on the girl's head and tried vigorously to turn her. I just told him "Son, wait till she is 15-16. If you are good looking (more likely to be the case since he doesnt look like me, he goes by his mother), and if she is good looking, and if you still want her to turn her head towards you, she will. but have some patience".

You know, these Indian parents usually ask their first child when they want a second child - "Hey ammu/appu, do you want a little sister or a little brother?" as if they are going to stop the process if the child says, "whatever, are you going to stop trying if I say I dont want anyone? why are you asking me then". In my case it was totally different. Probably, my son knew that I will pose this question some day, he came to me one day and said, " Daddy, I want an elder sister". Now what do you do. Children are smart ha.

Traffic in Hyderabad - Most of us would have heard about the traffic sense of Hyderbadis (including yours truly - I am a half Hyderabadi now). I think one of the reasons why people from western countries come to India in search of spirituality is is that it doesn't take long for a person to be god fearing in India. You just have to get out of your house and step in to the road and your coming back to house totally depends on the God. I was driving my car at 60 KMPH once, when a woman came out of nowhere and stood in the middle of the road. Probably she wanted to know whether my car's brakes work properly or not. Anyways, I had to break immediately. I was so angry that I shouted at her " Do you have some sense?", the girl retorted saying "why, do you need some?".

These GHMC (the municipal corp) people add to the woes as well. They dig the road up for apparently no reason. It is as if someone has told them, Hey there is gold in Kondapur, why don't you go and dig it up. So, the usual route I take was dug up so badly one day that I had only two feet to fit my car in. Add to this, there was a tree on the side. So, I had to take the help of the couple of bystanders to help me navigate. I asked them to see if the car will go through. One of them said, "yes, even a truck can go in", the other let out a wry smile. I didn't care, i had to go in as there was no way of turning back. There were at least 20 more cars behind, waiting to see me go through. I took my car and tried to go through and obviously, i couldn't go through without putting a scratch or two. I looked at both of them, and one of them said to another - "you lost, give me 100". Surprised, i asked them, what for? he said, "I had a bet with him that your car wont go through this, and I was proved right"

Getting insurance money is another nightmare. I took the car to the workshop and the person there asked me to book a complaint with the insurance company. I called them out and the automated voice said "Press 1, if you have had a bad accident, press two for a mild accident" and if we press 1, they will say, bad accident means that the person died, the fact that you are alive doesn't constitute a bad one, so get back". This infinite loop goes for 30 minutes. By the time we are done, I will be so exhausted that I will go straight to LIC and get a policy on my name.

Another problem in Hyderabad is the obsession for Hyderabadi's to drive their big cars at turtle's speed. And invariably, such cars will be in front of you (call it Murphy's law).

Facebook has become an obsession now. I see updates like "Am having a fight with my husband right now" And it gets 100 likes. What do they like? Ladies post the photos of their feet with a caption "Nail polish, how do you like it?", and it gets 200 likes. Fed up, I put a status update saying, "Fire in office, run for cover" and it got 200 likes and some of those who liked it were from the same office I work on.

Fake News

Reports coming in from Reuters indicate that the prime minister has shouted at his wife after nearly 34 years of obedience. The reason for this extreme reaction is not immediately known. According to reports, the incident happened at around 7 AM at his residence when Mrs PM asked him to go to market and get some vegetables. Mr PM who was in the middle of his daily “Talk for Five mins for today” ritual, retaliated saying that he can't and shouted at his wife in his usual mellowed voice that it’s a strategy by her to make him not talk at all in a day. He seems to have said that she has done this for the past 34 years that whenever he is allowed five minutes to speak he has been asked to go buy vegetables and that resulted in him talking about vegetables during the given time rather than issues like price rice, nuke deal etc. Speculation is rife that at this rate, the PM and his wife will be headed for divorce in another 38 years (if they live that longer) and the PM's voice is expected to become increasingly loud and reach at least 100 decibels in the next 25 years. It is not immediately known whether there is any foreign hand is behind this incident, but the home minister ruled such possibility out saying that the PM is well guarded and it is extremely improbable that someone from outside would have planted this seed of destruction in him. Though he conceded that there is a possibility that this may have happened 28 years back when the PM (not a PM that time), discussed the domestic issues with a foreign minister in a foreign land and he thinks that the PM might have taken the meaning of domestic issues literally and discussed the issues at his house rather than the issues in the home land.

Reactions coming in from various sources indicate that the fact that the PM has voiced his opinion, though in a feeble voice, indicate that the PM might actually have an opinion on lesser important matters like, FDI in retail, spectrum, tamils’issue, inflation and Mamata Banerjee. Speculation is also rife that the PM might revolt against Sonia too and he is planning on sitting on his preferred seat during the party meeting and not where his party high command dictates him to.

Meanwhile, the mentally disabled spokesperson from Madhya Pradesh (mental from MP) has said that this is a sign of PM’s coming of age and whoever called him weak will have to eat their words. He also added that Rahul will become the PM soon and no one can stop him and his toilet flush is not working properly. When asked about the relation between what he said now and PM’s reaction, he mumbled something. Reporters ran off from his house fearing for their lives as usual. They also indicated that the fact that the mental from MP is speaking the same way he did in the past two days suggest that all is well with the world and we shouldn’t panic. Meanwhile in Tamilnadu, MR KK has called for a high level meeting of his party cadres to discuss the developments. We come to understand that however, the meeting was cancelled since KK came to understand that most of his party cadres are cooling their heels off in various jails across the TN and no one turned up for the meeting. He and his sons tried to discuss the issue but that meeting was also canceled as KP Karuppu from Madurai declined to attend the meeting since KK didn’t announce him as the next leader. KK however in a press release said that his party still supported the PM in this hour of distress and added that speaking against his wife might not be a bad thing after all. He also added that he advised PM long back to marry another woman so that both their wives can fight with each other and he will get his full five minutes in a day to speak his mind.

BJP indicated that it sees a conspiracy in this. when pressed to spell out what the conspiracy is, the party however declined to comment. It said that this a diversion tactic adopted by the ruling party to divert people’s attention from important matters facing the nation and trying to project the PM as strong. The spokesperson also added that they don’t condone this action by the PM and this is totally against their policy of speaking against anything that is wrong. They also showed examples of actions by their government in Karnataka. The spokesperson also blamed the media that they are blowing this out of proportion and instead should concentrate their energy in reporting how Gadkari lost his weight.

Reports coming in from Washington indicated that America is watching the developments in India closely with utmost concern and will step in as and when needed.

It also assured that there is no need for knee jerk reactions at this point and will wait to see PM’s reaction tomorrow to assess whether this a one time event or a recurring theme. 

Death

I got introduced to death when I was 7 when one of our neighbors died in an accident. In those days, I didn’t understand what death was or I must say death was scary. The body was draped in a white cloth and people played Parai (a kind of drum that is played when someone dies, called a Parai in Tamil) and paraded towards the funeral home. I was so scared to see that that I hid myself behind my Mother. My mother used to say that the dogs can see Yama coming and they tell us by howling (and crying – dogs cry too) in the night. Incidentally, for a week before this man died, dogs in my street were howling and crying. So, I was shit scared after that I dreaded sleeping alone in my house. I was 10, when one of my friend’s brothers was killed in an accident. I started to understand death. Especially, the look on his father’s face when my father and I went to his house to convey our condolences is still in my memory. After that, lot of deaths have crossed my path – from a 10 month old baby to a 80 year old grandmother, from a friend, who drank a pesticide to kill himself to a friend who drowned in a nearby pond, death came in different sizes, but that fitted all. But, all of them , just crossed me as another day in my life before something which turned my world upside down. One of my sisters, died in 2008. Death pained. It still does. I started feeling the pain of others who have gone through this. To get through that, I spoke with one of my closest friends, Vikram. The reason is that he has seen his father and mother die in a short span of time, when he was 17 and for that age, I felt he handled it much better than any of the elders I have seen do. So, naturally I talked to him and he said couple of things that still ring in my ears – He spoke of forests where the forest continuously reinvents itself. He said, death is part of the nature’s design to get the new. Without death, we will not get anything new and there is a reason for everything. I dint quite understand that, but it still stuck a chord with me. Two months after that, Vikram died in an accident. I didn’t understand the nature’s design even then.  I don’t know what nature was thinking when it took both of them. But as Vikram said, it had a design in mind, probably. After that, I started accepting death as part of my day to day life. If we think about it, from the day we are born, we are trying to chase death and move closer and closer to death before we succeed one day. We live to die and for nothing else. If we understand that, we can make most of our decisions in life with a clear head and be objective most of the times. When I hear my coworkers cringe about someone else getting a promotion and not them, when someone else gets an onsite opportunity instead of them, I just ask them to think about how big or small is that when compared to our lives. Is it big enough to trouble us a life time? Or would we be better of moving to better things accepting that nature has a design for us? How many of us think that “he died already, I still didn’t?” why compare only when things go wrong for you or someone gets a promotion instead of you? I get stares for those explanations, but I am sure someday they will come to an understanding as I did. Most of the times in my life, it is this understanding that guided me. That’s why, I was able to move on from people who cheated me, move on from something that didn’t do any good to me etc. I think God’s biggest success lies in keeping the secret of death with him. We don’t know what we will do after we die; we don’t know what to expect; and therein lies his biggest victory. As Steve Jobs said once, if we start living our day as if it is going to be our last, we won’t regret a day in our life and (won't) do things that will make us unhappy. 

இந்த மாதிரி பொம்மைகள் வீட்டில் இருந்தால் எப்படி இருக்கும்

சிதம்பரம் பொம்மை - பொம்மைகளுக்கென்று ஒரு தேர்தல் வைத்தால் அதில் வெற்றி பெறாமலேயே தானே வெற்றி பெற்றதாக அறிவித்துக்கொள்ளும். அதுவும் எப்படி? 200 பேர் உள்ள வாக்கு தொகுதியில் 225 வாக்கு வித்தியாசத்தில் ஜெயித்ததாக. அந்தளவு கனெக்ஷன் உள்ள பொம்மை. பிடிக்காத வார்த்தைகள் - பாம், துப்பாக்கி, சிவப்பு தீவிரவாதம்...

மன்மோகன் சிங் பொம்மை - தஞ்சாவூர் தலையாட்டி பொம்மைக்கு மாற்றாக வந்தது. பெண்கள் புருஷனுக்கு பதில் இதை வைத்துகொள்ளலாம். சொன்ன பேச்சை கேட்கிறதோ இல்லையோ, நன்றாக தலையாட்டும் (முக்கியமாக - பெண்கள் பேச்சுக்கு, உங்கள் பேர் சோனியாவாக இருந்தால் இன்னும் நல்லது). வீட்டில் எத்தனை பொம்மைகள் இருந்தாலும், இதுதான் தலைவர், அதாவது தலைவர் மாதிரி, எந்த பொம்மையும் இவர் பேச்சை கேட்காது. டீச்சர், கேள்வி கேட்டா, பதில் சொல்லாம எப்படி, இருக்கனும்னு இந்த பொம்மைகிட்டே கத்துக்கலாம்

கருணாநிதி பொம்மை - குடும்பம் குட்டி என்று ஒரு நூறு பொம்மைகளுடன் சேர்த்துதான் இதை வாங்க முடியும். அதுவும் ஊர் ஊராக சென்று தான் வாங்க வேண்டும். குடும்பம் அப்படி. பேட்டரி போட்டால், தமிழ் தமிழ் என்று பேசும். ஆனால் தன் கூட வுள்ள பொம்மைகளை இங்கி லீஷில் தான் பேச வேண்டும் என்று கட்டாயபடுத்தும். கூட்டுக்குடும்பத்தின் நன்மைகளை உங்கள் குழந்தைகளுக்கு விளக்க இதை வாங்கலாம். ஆனால், இந்த பொம்மையுடன் விளையாடிய பிறகு, உங்க பையனோ, பெண்ணோ, ரெண்டு பொண்டாட்டி,மூணு புருஷன் வேணும்னு சொன்னால், என்னை கேக்காதீங்க.

திக்விஜய் சிங் பொம்மை - தலையில் அடிபட்ட மாதிரியே பேசும். உங்களை பற்றி உங்கள் பார்ட்டன்ரிடம் தப்பு தப்பாக பேசி பேசியே பிரச்சினையை உருவாக்கிவிடும்.  உங்கள் பிள்ளையை பைத்தியமாக்க விரும்பினால் நீங்கள் கட்டாயம் வாங்கி கொடுக்கவேண்டிய பொம்மை.